października 2012 - Sezon Literacki - blog i vlog o książkach

Ian McEwan, "Ukojenie"

Autor: Ian McEwan
Tytuł: Ukojenie
Wydawnictwo: Albatros
Rok wydania: 2008
Liczba stron: 199

Ostatnio szukałam w bibliotece książek potrzebnych mi do referatu i przypomniałam sobie o wyzwaniu Z LITERĄ W TLE. Poszukiwanie potrzebnych książek (których w końcu nie znalazłam) zostawiłam na później i pobiegłam to działu z literką M. W oczy od razu rzuciło mi się nazwisko McEwan. Wiadomo, autor znany, tylko dwie jego książki na półce = musi być dobry! Opis na okładce również bardzo intrygujący… a tu takie rozczarowanie!

Colin i Mary to para z siedmioletnim stażem. Otoczeni przez rutynę wyruszają w podróż do Wenecji, aby na nowo rozpalić w sobie dogasający już żar namiętności. Dni upływają im beztrosko, ale i monotonnie. Do czasu, gdy spotykają na swojej drodze Roberta, oferującego im usługi przewodnika. Mężczyzna charyzmatyczny, budzący respekt, szybko podporządkowuje sobie Colina i Mary. Zaprasza ich do swojego domu, gdzie poznają jego niepełnosprawną żonę – Caroline. Według opisu na okładce to właśnie w tym momencie rozpoczyna się „mrożąca krew w żyłach gra, teatr ludzkich pragnień, żądz i kłamstw.” Jednak nic takiego się nie wydarzyło. Tym autor uraczył nas dopiero na ostatnich kartach powieści i to również w bardzo okrojonej wersji. W moim odczuciu „Ukojenie” ratuje tylko zaskakujące, może rzeczywiście nieco mrożące krew w żyłach, zakończenie. Ale dla mnie to za mało. Równie dobrze mogłam pominąć 180 stron i od razu przejść do X rozdziału.

„Ukojenie” to maximum opisów i minimum dialogów. Jakakolwiek akcja rozgrywa się dopiero na ostatnich stronach powieści. Przebrnięcie przez całą książkę, bez pomijania nieistotnych fragmentów było dla mnie naprawdę dużym wyzwaniem. Czytając nudziłam się tak strasznie, że nie mogłam przeczytać więcej niż 2 rozdziały pod rząd. Jedynym plusem „Ukojenia” jest chyba tylko niewielka liczba stron. Swoją drogą tytuł po przeczytaniu jest dla mnie mocno ironiczny, bo ani ja, ani bohaterowie żadnego ukojenia nie doznali.

Osobiście nie polecam „Ukojenia”. Uważam, że powieść nic nie wnosi, a zakończenie nie nadrabia za całą powieść. Na pewno szybko zapomnę o tym nie najlepszym spotkaniu z autorem, choć zamierzam jeszcze raz wrócić do jego twórczości i sięgnąć po „Pokutę”. Decyzje o przeczytaniu lub nie przeczytaniu „Ukojenia” pozostawiam Wam.

Moja ocena to 3/10.

Pozdrawiam,

Książka przeczytana w ramach wyzwania:

10/21/2012
20 Comments

Stos z Weltbildu #3

KSIĄŻKI

10/19/2012
37 Comments

Virginia C. Andrews, "Płatki na wietrze"

KSIĄŻKI

10/13/2012
14 Comments

Aleksandra Jursza, "No to w drogę! Tournee po polsku" (ebook)

KSIĄŻKI

Autor: Aleksandra Jursza

Tytuł: No to w drogę! Tournee po polsku

Informacje o ebooku: LINK

Jakiś czas temu dostałam maila od Aleksandry Jurszy z propozycją recenzji jej ebooka „No to w drogę! Tournee po polsku”. I choć szczerze nie znoszę innych form książek niż tradycyjne, papierowe, to propozycja współpracy była dla mnie dużym wyróżnieniem i za żadne skarby nie chciałam odmówić. Zanim zabrałam się do czytania, chciałam dowiedzieć się czegoś na temat samej autorki i jak się okazało to bardzo ciekawa osoba. Otóż Pani Aleksandra to młoda (nie jestem do końca pewna, ale chyba 24 – letnia) kobieta, absolwentka Pedagogiki i bodajże studentka informatyki. Prowadzi również własnego bloga – link.

„No to w drogę! Tournee po polsku” to zapis wspomnień Aleksandry Jurszy z jej podróży po kraju. Odwiedzając rodzinę, a w większości przypadków znajomych poznanych w Internecie, przejechała Polskę wzdłuż i wszerz, tworząc przy tym pewien przewodnik, jednak bez ubarwień, mających zachęcić turystów. Aleksandra opisała wszystko tak, jak jest, co wg mnie czyni tę książkę wartościową, bo daje realne pojęcie o tym, czego możemy się spodziewać po poszczególnych miastach. Na początku mamy również coś na kształt prologu, gdzie znajdziemy opis podróży autorki do Francji z 2007r. Cała książka jest bardzo krótka, składa się z zaledwie 82 stron i jest podzielona na kilka części: „Prolog” – wakacje 2007 i podróż Aleksandry do Francji, pierwsze tournee, przypadające na rok 2009 oraz drugie, które autorka odbyła w roku 2010. Powinno być jeszcze tournee z roku 2011, ale jak sama autorka twierdzi, nie wie co stało się z jej notatkami, więc mamy tylko króciutki zarys podróży jaką przebyła Aleksandra. No i na końcu – czasy współczesne, rok 2012 i tournee nr 4!

Swoje przygody, trudności i doświadczenia autorka opisała bardzo prostym, potocznym językiem, przez co mamy wrażenie jakby dobra koleżanka, opowiadała nam jak spędziła swoje wakacje. Wpływa to również na to, że książkę czyta się w błyskawicznym tempie.W „No to w drogę! Tournee po polsku” niekiedy natkniemy się na wulgaryzmy, a nawet emotikony, których w moim odczuciu było za dużo. Ebook Aleksandry Jurszy wzbogacony został prywatnymi zdjęciami, co moim zdaniem jest świetnym zabiegiem, pomaga nam się wczuć w klimat w książki – tych z kolei, chętnie zobaczyłabym więcej. Największym zaskoczeniem, ale i największą przyjemnością było dla mnie czytanie o moim rodzinnym mieście – Kielcach, z perspektywy turysty. Pani Aleksandro, w parku mamy nie jednego, ale aż dwa łabędzie ! :D I tak, Galeria Echo w nocy świeci na kolorowo, ale nie wiem czy jest to tak bardzo kiczowate, musi Pani przyjechać i sama ocenić ;-) Zapraszam ponownie, bo obecnie większość remontów się skończyła, mamy już rynek, galerie handlowe aż dwie (z tych bardziej liczących się), więc w przeciągu tych kilku lat trochę się zmieniło! Na końcu znajdziemy również podziękowania oraz listę odwiedzonych miast w latach 2009 – 2012.

Niestety znalazło się też kilka minusów. Było trochę drobnych błędów, które aż tak bardzo nie zaburzały mi czytania, ale były też takie, których nie mogłam przeboleć.

„Weźmy grudzień na przykład. Dla Anglikow będzie to October, a dla Francuzow - Octobre!”

Chyba nikomu nie trzeba mówić, że grudzień to DECEMBER (fr. Décembre), a October to październik. Mam nadzieję, że to przypadkowa pomyłka, która zostanie poprawiona.

Na zakończenie dodam, że samą autorkę podziwiam za odwagę, za to, że nie zrażała niepowodzeniami, nawet wtedy, kiedy nie miała noclegu, za to, że udowodniła sobie i innym, że jak się chce to można, jak również za pokazanie Polakom jak piękny mamy kraj.

„No to w drogę! Tournee po polsku” to lekka i przyjemna lektura na jeden wieczór, a przy tym przydatna pod względem informacji dotyczących polskich miast. Dlatego jeśli ktoś nie potrafi przekonać się do wakacji w naszym ojczystym kraju, polecam tę pozycję, bo jak Aleksandra Jursza wspomina: