Koniec roku tuż tuż, już właściwie za chwilę będziemy otwierać szampana i hucznie witać nowy, 2014 rok. Z tego powodu przedstawiam Wam subiektywną listę najlepszych i najgorszych przeczytanych przeze mnie książek 2013r. Plan był taki, że będzie to jedna książka na miesiąc, jednak przy tworzeniu listy tych najsłabszych sprawy trochę się pokomplikowały, bo było kilka takich miesięcy, w których nie przeczytałam ani jednej rozczarowującej książki. 

NAJLEPSZE KSIĄŻKI ROKU 2013: 

Jodi Picoult, Pół życia - idąc od początku - od stycznia - rok zaczęłam świetną książką Jodi Picoult. Pół życia zachwyciło mnie głównie "wilczymi" fragmentami. Wiele się nauczyłam o wilkach i odkryłam jak fascynujące są to zwierzęta. Zdecydowanie numer jeden stycznia.

Emily Giffin, Pewnego dnia - na pewno było to duże zaskoczenie, bo autorkę wcześniej kojarzyłam z raczej babskimi czytadłami, bez głębszego dna. Pewnego dnia różni się jednak od pozostałych książek autorki i jest naprawdę warte uwagi. 

Markus Zusak, Złodziejka książek - to jedna z tych książek, za które dziękuję niebiosom, że bloguję, bo w przeciwnym razie mogłabym jej tak szybko nie odkryć. Markus Zusak niesamowicie do mnie trafił swoim stylem, prostotą i formą, w jaką ubrał historię Liesel. Nie tylko najlepsza książka marca, ale również roku, a być może i życia.

Olga Rudnicka, Cichy wielbiciel - bardzo pozytywne zaskoczenie. Młoda polska autorka, słynąca raczej z książek bardziej humorystycznych, napisała bardzo dobry thriller. Temat stalkingu nie jest jakoś specjalnie nagłaśniany, a jak się okazuje, może się okazać naprawdę dużym problemem dla swoich ofiar.

Suzanne Collins, Igrzyska śmierci - chyba nikt się nie dziwi. Przeczytałam i pokochałam tak jak miliony innych czytelników. Naprawdę świetna młodzieżówka, a i filmy równie dobre. 

Suzanne Collins, W pierścieniu ognia - chyba moja ulubiona część trylogii i ekranizacja znacznie lepsza od poprzedniej. 

Michelle Moran, Madame Tussaud - doskonała powieść historyczna, opowiadająca losy słynnej Madame Tussaud na tle rewolucji francuskiej. Naprawdę genialna i godna polecenia każdemu.

Suzanne Collins, Kosogłos - choć była to wg mnie najsłabsza część całej trylogii, to jednak zasługuje na swoje miejsce w dwunastce roku. Zakończenie mi się nie podobało, no ale nie wszystko zawsze musi być tak, jak ja chcę.

Charlotte Bronte, Jane Eyre. Autobiografia - książka, od której rozpoczęłam fascynującą przygodę z twórczością sióstr. Co prawda Jane Eyre chyba nic nie pobije, ale pozostałe książki nie zostają daleko w tyle. Piękny język i rewelacyjna główna bohaterka, powieść doskonała!

Anne Bronte, Lokatorka Wildfell Hall - prawie tak dobra (a może równie dobra?) jak wspomniana wyżej Jane Eyre. Lokatorka trzyma wysoki poziom, a historia bardzo wciąga. Jest i tajemnica do odkrycia, więc nie brak tu również napięcia.

Samantha Shannon, Czas żniw - jak na debiut, książka jest rewelacyjna. Świetny pomysł i doskonała realizacja. Tylko te siedem planowanych tomów to chyba trochę za dużo...

John Green, Gwiazd naszych wina - ha! Długo się wzbraniałam przed tą książką, oj długo. I wiecie co? Nie było warto, bo mogłam historię Hazel i Augustusa odkryć znacznie wcześniej i razem z Wami się nią zachwycać. Jedna z najlepszych młodzieżówek jakie w życiu czytałam.

NAJGORSZE KSIĄŻKI ROKU 2013:

Eric Harrison, Naucz się medytować - niby prosty poradnik jak każdą wolną chwilę wykorzystać na medytację, ale jednak na dłuższą metę nie zatrzymał mnie w temacie. Być może to nie słaba książka, a zwyczajnie brak zainteresowania z mojej strony, ciężko ocenić.
Anna Gavalda, Kochałem ją - spodziewałam się czegoś znacznie lepszego. Bardzo mnie ta książka rozczarowała i niestety jej nie polecam.
Katarzyna Michalak, Lato w Jagódce - książka, która była swoistym przełomem. To właśnie po Lecie w Jagódce powiedziałam STOP twórczości tej autorki, bo dotarłam do granicy cierpliwości. Zasłodziłam się i odkryłam, że wszystkie książki w dorobku pani Katarzyny są dokładnie takie same. Zmieniają się tylko bohaterowie.
Nicholas Sparks, Pamiętnik - dawno temu obejrzałam film, który do dziś pozostaje jednym z moich ulubionych. Bardzo się rozczarowałam jego literackim pierwowzorem, który z założenia miał być przecież jeszcze lepszy.
Piotr Jaźwiński, Oficerowie i konie - temat ciekawy, ale wykonanie trochę słabsze. Nie była to zła książka i trochę głupio nazywać ją najgorszą książką roku 2013, ale były momenty, które mnie wynudziły, więc jednak się tu znalazła.
Alan Furst, Szpiedzy na Bałkanach - miała to być świetna powieść szpiegowska. Miała. Bardzo duże rozczarowanie.
Nicholas Sparks, Jesienna miłość - książka, która ostatecznie przekonała mnie, że ekranizacje książek Sparksa są lepsze niż same książki.
Joan Collins, Świat według Joan - zdecydowanie gniot roku. Boże, co mnie podkusiło do przeczytania książki napisanej przez celebrytę?
Jarosław Zarębski, Czarny kot - książka dziwna, niejednoznaczna. Jednak mimo zachwycającej okładki, nie przekonała mnie, ale z pewnością znajdą się tacy, którym przypadnie do gustu.
Veronica Rossi, Przez burze ognia - kolejne wielkie rozczarowanie. Naprawdę nie wiem skąd te wszystkie pozytywne recenzje. Przez cały czas trwania powieści totalnie NIC się nie dzieje.

Dobrnęliśmy do końca. Czeka mnie jeszcze podsumowanie grudnia i roku, a gdzieś między tym recenzja Zakochań Javiera Mariasa. Kolejna książka, co do której mam mieszane uczucia. Sporo takich było w tym 2013 roku... Na koniec życzę Wam szampańskiej zabawy i udanego startu w Nowy Rok! :)

Święta to dobry pretekst do podarowania (i otrzymania!) prezentu książkowego. U mnie Mikołaj był wyjątkowo hojny, bo tylko dwie książki są recenzenckie, a jedna pochodzi z wymiany. Reszta to już prezenty, z których jestem ogromnie zadowolona. Aż cztery książki znalazły się w moim prezentowym TOP 10, więc jak widać warto robić rankingi Kreatywy!

Trylogię IŚ już kiedyś co prawda pokazywałam, jednak wtedy były to pożyczone książki, a teraz mogę pochwalić się własnym kompletem. Strasznie się cieszę, bo przynajmniej przed filmową premierą Kosogłosa będę sobie mogła zajrzeć do dowolnego fragmentu i co nieco odświeżyć. Skompletowałam także wszystkie wydane w Polsce książki Johna Greena, więc teraz nic, tylko czytać! Tylko od której książki zacząć? Zarówno Zakochania jak i Kameleon to egzemplarze recenzenckie od Soni Dragi, Bezdomna jest efektem wymiany na LC, a Legion to jeden z gwiazdkowych prezentów, który baaaardzo mnie cieszy. Tak więc wszystkim Mikołajom i Mikołajkom jeszcze raz bardzo dziękuję!

Kiedy mała Łucja otwiera drzwi pewnej starej szafy, życie całego jej rodzeństwa zmienia się na zawsze. Odtąd rzeczywistość, w której żyli - ta, gdzie toczy się okrutna wojna - przestaje mieć znaczenie. Teraz liczy się już tylko wyzwolenie Narnii z rąk Białej Czarownicy. A legenda głosi, że Piotrowi, Zuzannie, Edmundowi oraz Łucji może się to udać, nie samotnie oczywiście, ale z pomocą wszelkich mitycznych (i nie) stworzeń zamieszkujących krainę od wielu lat skutą lodem za sprawą złej królowej.

Nawet jeśli ktoś nie czytał książki Lewisa, ani nie widział filmu na jej podstawie, z całą pewnością ni mniej, ni więcej orientuje się w fabule. Tak było ze mną, do czasu, kiedy podczas minionych dopiero Świąt Bożego Narodzenia Telewizja Polska puściła film, co było dla mnie bodźcem do sięgnięcia po papierowy pierwowzór. I w ten sposób trafiłam do Narnii - nie przez szafę, a za sprawą książki (bo tak przecież też można, prawda?) i poznałam Córki Ewy oraz Synów Adama. To, że Narnia mnie oczaruje było pewne. To, że będę kibicować dzieciom i zwierzętom w zdetronizowaniu Białej Czarownicy też. Usunęłabym tylko motyw z futrami w szafie, bo to mi się kłóci z przyjaźnią, którą Łucja, Edmund, Zuzanna i Piotr nawiązały z mieszkańcami Narnii, nosząc na sobie - jakby nie patrzeć - ich mniejszych braci i siostry. Mogę to jednak zrzucić na karb czasów, w których naturalne futra były niestety popularnym okryciem. Czytając, nie można nie zauważyć inspiracji baśniami, jak choćby Królową Śniegu Andersena. Edmund niczym mały Kay trafia do zamku złej królowej, a Łucja jak Gerda wyrusza mu na ratunek. Otoczenie również bardzo podobne, a i sama Biała Czarownica blada, zimna i okrutna jak ta z baśni Andersena. Problem odwiecznej walki dobra ze złem nie jest obcy u Lewisa, a to kolejny motyw charakterystyczny dla baśni. I takich podobieństw jest więcej, a nadaje to całości niezwykły, oderwany od rzeczywistości klimat, w którym można się zatracić. Mam tylko problem z kolejnością czytania poszczególnych części cyklu - podobno wydawane były niechronologicznie, a zacząć należałoby od Siostrzeńca Czarodzieja, następnie jest Lew, Czarownica i Stara Szafa, a Książę Kaspian gości dopiero na czwartym miejscu.

O Opowieściach z Narnii właściwie nie ma co pisać. Każdy zna tę historię w jakiejś wersji i choć książkę oczywiście polecam, to film zrobił na mnie chyba większe wrażenie. Nie zmienia to faktu, że jest to przepiękna opowieść, napisana bajkowym językiem i w takim też klimacie. Przekazuje wartości, które nigdy nie tracą na znaczeniu, jak przyjaźń i wzajemna pomoc, a także miłość rodzeństwa do siebie nawzajem. Doskonała dla dzieci, ale równie magiczna dla dorosłych. 

C.S. Lewis, "Opowieści z Narnii: Lew, Czarownica i Stara Szafa", Media Rodzina, Poznań 2005, s. 182

Źródło zdjęć: http://weheartit.com/

Grudzień jest moim ulubionym miesiącem głównie ze względu na wszechobecną atmosferę świąteczną. Tak, lubię dekoracje w galeriach handlowych, lubię Last Christmas puszczane w radiu co roku już w listopadzie, lubię choinkę i lubię pierogi z kapustą i z grzybami. Jest to wyjątkowy czas i chociaż warto poświęcić każdą wolną chwilę na spotkanie z rodziną, to jest kilka książek, filmów i piosenek, które w tym magicznym okresie wprawią nas w jeszcze lepszy nastrój. I właśnie moje osobiste top 5 książek, filmów i piosenek chciałam Wam dzisiaj, w Wigilię Świąt Bożego Narodzenia, zaprezentować. 

Noelka, Małgorzata Musierowicz - co roku obiecuję sobie, że w końcu ją przeczytam. Tym razem znowu się nie udało, ale lepiej późno niż wcale!

Harry Potter i kamień filozoficzny, J. K. Rowling - pierwsza część przygód trójki czarodziejów bardzo kojarzy mi się ze świętami. Głównie ze względu na ośnieżone wieże Hogwartu i moment, kiedy Harry po raz pierwszy w życiu otrzymuje świąteczne prezenty. Z uwagi na to, że jest to moja ulubiona seria ever, nie mogło tej książki tu zabraknąć. 

Opowieść wigilijna, Charles Dickens - czytałam tylko raz, chyba w gimnazjum, ale angielski klasyk doskonale oddaje ducha świąt i to, co w tym czasie jest najważniejsze. Muszę sobie odświeżyć tę książkę w wolniejszej chwili. 

Opowieści z Narnii: Lew, czarownica i stara szafa, C. S. Lewis - no dobra, nie czytałam, ani nie widziałam filmu, ale nawet taki totalny ignorant jak ja wie, że aura zimowa towarzyszy Narnii cały rok za sprawą złej królowej. W jeden ze świątecznych dni film puszczają w tv, więc to będzie dobra okazja, żeby przeczytać książkę, którą na szczęście mam na swojej półce.

Szczęście w cichą noc, Anna Ficner - Ogonowska - to nowość na naszym rynku wydawniczym, ale widzieliście tę okładkę? W stu procentach zimowa i jestem prawie pewna, że to dobra lektura na święta. 

Dziennik Bridget Jones - w tym wypadku zdecydowanie wolę film od książki, a Bridget Jones jest dla mnie obowiązkowym punktem świąt. Przypomnijcie sobie tylko pana Darcy'ego i jego sweter z reniferem! 

Kevin sam w domu - świąteczne cliche, ale jednak Kevin stał się dla Polaków tradycją do tego stopnia, że święta nie są do końca świętami, kiedy na Polsacie po wigilijnej kolacji nie puszczą tego filmu. Uf, całe szczęście, że w tym roku też jest!

Holiday - przede wszystkim ciekawa obsada aktorska. Ale poza tym święta z dwóch perspektyw: w upalnej Californii i w uroczym domku na angielskiej wsi. Chętnie zamieniłabym się z Kate Winslet na mieszkania przynajmniej na okres świąteczny!

Rudolf Czerwononosy - może to nie do końca film, ale piosenkę zna chyba każdy i ciężko nie nucić jej przez święta. A bajka kojarzy mi się z dzieciństwem i cóż mogę poradzić na to, że ją uwielbiam? 

To właśnie miłość - klasyk świąteczny, którego... nie oglądałam. Jakoś nigdy mi się to nie udało i nie mam pojęcia czemu, bo ten film zna i poleca chyba każdy poza mną. Trzeba nadrobić w te święta, tym razem bez żadnych wymówek.

All I want for Christmas is you, Michael Buble - tylko w tej wersji. Mariah Carrey jak dla mnie nie ma talentu i w tej piosence zwyczajnie wyje, a Michael ma niesamowicie ciepły głos i to jaki głos!

Santa Claus is coming to town, Frank Sinatra - i jeszcze w kilku innych wersjach. 

Let it snow, let it snow, let it snow, Dean Martin - również w wielu innych wersjach, nawet tej Jessiki Simpson. 

Rockin' around the christmas tree, Brenda Lee - chyba nie słyszałam tej piosenki w innej wersji i dobrze, bo ta jest naprawdę świetna. 

Jest taki dzień, Czerwone Gitary - i polski akcent musi się znaleźć. Piękna, oddająca ducha świąt, piosenka.

Korzystając z wolnej chwili między lepieniem pierogów a sprzątaniem życzę, aby ta rodzinna i ciepła atmosfera towarzyszyła Wam przez cały kolejny rok, aby w Waszych domach nigdy nie zabrakło szczęścia i miłości i abyście spędzili ten czas tak wyjątkowo, jak to tylko możliwe. Nie tylko ze względu na Boże Narodzenie, ale również z uwagi na zbliżający się koniec roku warto przemyśleć, co chcielibyście zmienić i dążyć do spełniania marzeń tych drobnych i tych trochę większych. I tak samo jak rok temu życzę, aby w świątecznym szaleństwie nie zabrakło wolnego miejsca przy stole i dobrego słowa nie tylko dla bliskich, ale także zupełnie obcych ludzi, którzy nie mają w życiu nikogo, z kim mogliby dzielić ten czas. 

Wesołych Świąt, Kochani i wielu prezentów pod choinką!

Źródło zdjęć: http://weheartit.com/

Uwaga! Pisząc o kolejnych częściach jednej serii ciężko uniknąć spojlerów z poprzednich tomów. Jeśli nie czytaliście Gorączki to nie polecam czytania poniższej opinii, bo nieświadomie mogę Wam zepsuć ewentualną lekturę!

Siedemnastoletnia Ewa Koretsky boryka się z typowymi dla nastolatki problemami niezrozumienia i odrzucenia ze strony nie tylko rówieśników, ale również własnej matki. Ta wyjątkowo bystra dziewczyna dwukrotnie doprowadza do wydalenia z kolejnych szkół, co trochę kłóci się z jej ponad przeciętną inteligencją, ale Ewa aspiruje wyżej. Odszukuje w Internecie ogłoszenie o naborze do elitarnej angielskiej szkoły z internatem dla wyjątkowo zdolnych uczniów i nie tylko się do niej dostaje, ale również zyskuje pełne stypendium. W nowym miejscu nastolatka w końcu potrafi się odnaleźć, czuje się dobrze w towarzystwie ludzi podobnych do niej, ale jej wrodzona ciekawość i pragnienie wiedzy doprowadzają do wypadku, w wyniku którego Ewa zostaje zarażona tajemniczym wirusem.

Sethos Leontis to nieustraszony rzymski gladiator, żyjący w Londinium w II w. n.e. Jego serce należy do pięknej Liwii, ale ta – choć odwzajemnia uczucie – jest zaręczona z jednym z najważniejszych urzędników w całym imperium. Uczucie między tym dwojgiem jest na tyle silne, że para potajemnie się spotyka, narażając przy tym własne życie.

Losy bohaterów krzyżują się w momencie, gdy gladiator trafia do XXI w., a w Ewie rozpoznaje ukochaną Liwię. Nastolatka nie pamięta jednak ich wspólnej przeszłości, choć młody mężczyzna robi na niej ogromne wrażenie. Oboje szukają odpowiedzi na wyjątkowo trudne pytania, a kluczem do rozwiązania zagadki wydaje się być tajemniczy wirus.

Ewa to jedna z najbardziej irytujących bohaterek literackich z jakimi się spotkałam. Dee Shulman trochę przesadziła z jej kreacją, zbyt mocno ją wyidealizowała. Nieprzeciętnie inteligentna, piękna i utalentowana. Pełne stypendium w najlepszej szkole w Anglii otrzymuje bez mrugnięcia okiem, cała męska część St Magdalene's szaleje na jej punkcie, a Ewa wydaje się tego nie zauważać, a już na pewno nie jest z tego powodu szczęśliwa. A do tego główna rola w przedstawieniu i wokal w zespole. Come on, trochę tego za dużo jak na jedną osobę! Seth to właściwie jej męski odpowiednik - idealny w każdym calu, łamie kobiece serca w każdym miejscu (i czasie), w którym się pojawi, ale serce oddaje tylko dwóm: Liwii i Ewie. I w dodatku jest to miłość od pierwszego wejrzenia.

W Gorączce można się przyczepić do wielu rzeczy. To, co mi przeszkadzało najbardziej to przede wszystkim brak ukazania Londinium z II w., bo to, co dostajemy z tego okresu to właściwie tylko miłość Setha do Liwii, która przyćmiewa całą resztę. Poza tym akcja rozwija się bardzo wolno, większość książki jest o niczym, dopiero pod koniec wydarzenia nabierają tempa. Zabrakło również informacji o samym wirusie, który był spoiwem łączącym świat Setha i Ewy. Wydawałoby się więc, że to kluczowe zagadnienie będzie lepiej objaśnione, a niestety tak nie było. No dobrze, wymieniłam same wady, a książkę oceniłam na 6. Interesujący jest sam pomysł na fabułę – podróże w czasie, reinkarnacja, rzymski gladiator i nastolatka z XXI wieku. Ponadto książkę czyta się bardzo lekko i jest to przyjemnie spędzony czas. Gorączka nie należy do ambitnej literatury, widać początkującą rękę Dee Shulman w tym gatunku i do końca ukierunkowany warsztat, a mimo to historia w jakimś stopniu wciąga i zachęca do sięgnięcia po kolejne tomy.

Książka niewątpliwie posiada potencjał, szkoda tylko, że nie został on w pełni wykorzystany, a jedynie czyni Gorączkę niezbyt porywającym wstępem do kolejnych części trylogii, które – mam nadzieję – będą lepiej dopracowane. Koniec końców całkiem przyjemnie się czytało i chociaż powieść jest raczej przeciętna to jednak motyw podróży w czasie działa bardzo na plus i jeśli ktoś lubi takie lekkie historie to powinien być zadowolony z wyboru właśnie tej książki.

Dee Shulman, "Gorączka 1", Egmont, Warszawa 2012, s. 430 

Za książkę dziękuję wydawnictwu: