Czytałam i także mi się bardzo podobała :)

Uwielbiam wszystko co wyszło spod pióra Johna Greena, naprawdę, nigdy nie sądziłam, że współczesny pisarz będzie w stanie swoimi książkami tak mnie omotać, a jednak... Do SA na pewno powrócę, kiedyś, jeszcze nie teraz, bo za wcześnie, ale kiedyś, tak, kiedyś powrócę, bo wiem, że za drugim razem zachwycę się jeszcze bardziej. <3 Wiesz co, zazdroszczę Ci tego, że Papierowe Miasta są jeszcze przed Tobą.
Widzę, że czytasz już WsS, mogę wiedzieć jak wrażenia? ;)

No proszę, Tobie też się podobało :-D We mnie też zapaliła się czerwona lampka - coś za dużo tych pozytywów, gdzieś musi tkwić haczyk. Muszę przekonać się na własnej skórze, nie ma zmiłuj ;-)

Tę książkę czytałam jako pierwszą Green'a, przed `Gwiazd...`. Podobała mi się. :)
Niestety, jak wiesz, ta druga nie.
W Alasce właśnie najbardziej zaskoczyła mnie taka kreacja tytułowej bohaterki. :)

Dla mnie jednak SA było ciut gorsze, niż GNW czy chociażby PM. Nie przez względu na jakieś braki, a jedynie poziom zaangażowania i wywoływanych emocji. Ale powtarzam, tylko ciut gorsze, bo ogólnie rzecz biorąc, to byłam pod ogromnym wrażeniem, zostałam wbita w fotel i zaczęłam podziwiać Greena jeszcze bardziej, jeżeli to w ogóle możliwe.:)

Dotąd nie czytałam książek tego autora, ale muszę sprawdzić na sobie, czy podobają się każdemu :)

Czytałam wszystkie książki, które dotychczas ukazały się w Polsce. ''GNW'' to powieść, która pokazała mi wszystko. Darzę ją ogromnym sentymentem.
''PM'' to pierwsza książka z którą zaczęłam przygodę, lecz nie spodobała mi się tak bardzo jak GNW. ''SA'' było fajną książką, ale podobnie jak ''PM'', lecz ''GNW'' i tak rządzi :D

weronine-library.blogspot.com

Czytałam jakiś czas temu i też mi się ta książka podobała :)

Czytałam "Gwiazd naszych wina" i "Papierowe miasta", reszta jeszcze przede mną, ale tymi książkami Green niewątpliwie mnie zaskoczył (pozytywnie!). :)

GNW już czeka na półce i jeśli będę pod takim wrażeniem, jak większość czytelników, to na pewno sięgnę po pozostałe powieści tego autora ;)

Motyw książki w książce zachęca do przeczytania. :) Muszę sięgnąć!

Pozdrawiam,
W.

Całkowicie podzielam Twój zachwyt nad książką i nie mogłabym się bardziej zgodzić ze stwierdzeniem, że o Alasce można by napisać zupełnie odrębną książkę :)

Akurat tej książki tego autora nie czytałam, jednak mam ją w najbliższych planach

Jeszcze chwilę temu miałam podobnie - nie wiedziałam, skąd wziął się fenomen autora. Przeczytałam "Gwiazd naszych wina" i przepadłam...

Jak wiesz, ja zaczęłam kiedyś od tej książki swoją przygodę z Greenem i właśnie do niej mam największy sentyment :). Ogromnie się cieszę, że Ci się spodobała, czekałam na tę recenzję z niecierpliwością :)

"Gwiazd naszych wina" jeszcze przede mną (ale na pewno w tym roku!), za to czytając Twoją recenzję, przypomniałam sobie, jak miło czytało mi się "Szukając Alaski" i jak sama byłam ciekawa tego przełomu, który tak zmienił życie bohaterów :) Prawdę powiedziawszy spodziewałam się chyba nieco innej książki, a tu spotkało mnie coś nie dość, że ciekawego, to jeszcze łączącego w sobie zarówno dobry humor, jak i życiowe refleksje :)

Ach ten Green - wszędzie pełno zachwytów nad jego piórem, że człowiek rzeczywiście zaczyna się zastanawiac czy to możliwe, że jest on aż tak świetny. Pozostaje tylko jedno - przekonać się o tym na własnej skórze :)

A mnie "Alaska" nie zachwyciła. Fajna, bo fajna, ale bez szału. Brakło mi uniwersalności, czegoś ponadczasowego. Zwykłe czytadło dla młodzieży, nawet poczułam się staro w trakcie lektury... Pozdrawiam :)

John Green kusi mnie niesamowicie i mam dziwne przeczucie, że w końcu ulegnę, dorwę do łapek i połknę na raz! :)