Życie Mii jest właściwie idealne. Jest utalentowaną wiolonczelistką, ma kochających rodziców, tryskającego energią braciszka i cudownego chłopaka. Wszyscy dzielą pasję do muzyki, choć Mia jako jedyna woli muzykę poważną od rocka. Ten lutowy poranek miał się niczym nie różnić od pozostałych dni w roku. A jednak, spontaniczna wycieczka z powodu odwołanych zajęć w szkole, kończy się tragicznie. Rodzice i brat Mii już nie wrócą z tej podróży, ale sama dziewczyna ciągle ma szansę. To do niej należy decyzja, czy zechce zostać.

Mia istnieje zawieszona pomiędzy światem żywych, a umarłych. Widzi i słyszy wszystko, co dzieje się dookoła, ale niczego nie może poczuć. Sytuacje, których jest świadkiem z racji swojego stanu, wyzwalają w niej wspomnienia, za pomocą których kreśli przed czytelnikiem swoje dotychczasowe życie. Może trochę zbyt idealne i harmonijne, za bardzo ułożone. Ale gdy się obudzi, z tego życia nie zostanie już nic. Nigdy więcej nie przeczyta braciszkowi Harry’ego Pottera, nie poprosi mamy o radę, nie porozmawia z tatą. Czy miłość do Adama jest na tyle silna, aby pozwoliła jej przetrwać ból po stracie najbliższych? Przeszłość splata się tutaj z teraźniejszością i w przypadku tej historii, jest to bardzo trafiony zabieg. W dodatku muzyka jest wszechobecna - czy to grany przez Adama rock, czy ukochane przez Miię dźwięki wiolonczeli.I to tworzy klimat tej książki.

Podobało mi się jak Mia opisywała niektóre wydarzenia, jakby wszystko było muzyką. Może było to odrobinę pretensjonalne, ale miało swój urok i było czymś niespotykanym w tego typu literaturze. Wypadek jest dla niej jedną wielką symfonią dźwięków. Zaskoczył mnie fakt, że mimo ciężkiej tematyki, powieść pisana jest w sposób niezwykle lekkostrawny. Dzięki temu, od Zostań, jeśli kochasz nie można się oderwać ani na chwilę, a książka nie męczy, choć momentami może przytłaczać. Ktoś powie, że ta historia jest mało wiarygodna, bo życie Mii przed wypadkiem było zbyt idealne. Być może, ale ja tę historię kupuję w całości.

Czytając tę książkę towarzyszyły mi ogromne emocje, płakałam właściwie nieustannie. Nie tyle ze względu na samą historię. Widzicie, Mia miała ogromne wsparcie dziadka. To on klęczał przy jej łóżku, on był przy niej zamiast rodziców, którzy zginęli w wypadku, on dał jej ciche przyzwolenie na odejście, rozumiejąc ogromną stratę swojej wnuczki. Płakałam, bo wiem, że w podobnej sytuacji mój dziadek nie mógłby mnie tak wspierać. Nie mógłby, bo sama robiłam to dla niego kilka miesięcy temu, klęcząc przy szpitalnym łóżku. On jednak zdecydował, jeśli w ogóle miał jakikolwiek wybór, że odejdzie. A jaką decyzję podjęła Mia?

Nazwijcie mnie ckliwą i naiwną, ale tę książkę przeczytałam jednym tchem. Wciągająca, wzruszająca i piękna, ale na ten smutny sposób. A może to tylko ja potraktowałam tę historię tak osobiście? Dla mnie jest to przykład bardzo dobrej, a jednocześnie przystępnej historii, zamkniętej na niewielu stronach, którą z pewnością warto znać.

Gayle Forman, "Zostań, jeśli kochasz", Nasza Księgarnia. Warszawa 2014, s. 247

Na Krakowskich Targach Książki pojawiłam się w sobotę około 12. Pierwsze wrażenie? Ci wszyscy ludzie serio stoją w kolejce do kasy?! I w tym momencie wielkie dzięki organizatorom za akredytację dla blogerów - uf, ominęła mnie ta kosmiczna kolejka, bo chyba stałabym w niej cały dzień. W planach miałam dużo fajnych rzeczy i spotkań, ale jak zwykle nie zrealizowałam nawet połowy z nich. Zazdroszczę ludziom, którzy mogli sobie na spokojnie pochodzić i pooglądać stoiska w inne dni niż sobota. Pod tym względem niestety nic się nie zmieniło od zeszłego roku - nadal ciężko było się gdziekolwiek przecisnąć, że nie wspomnę o stoiskach, gdzie akurat jakiś autor podpisywał książki - tam przejście było praktycznie niemożliwe. 

Do spotkania blogerów, na którym zależało mi najbardziej, zostało trochę czasu, więc w pierwszej kolejności odwiedziłam stoisko Otwartego, na którym planowałam zakupy. I muszę przyznać - wizualnie było to chyba najlepsze miejsce na targach! Zresztą sami zobaczcie... 

Wydawcy dodawali też upominki do książek - przy zakupie jednej z dwóch powieści Helprina otrzymywało się białą filiżankę, widoczną na drugim zdjęciu, a za zakup trzech książek Matthew Quicka jeden z trzech kubków nawiązujących tematycznie do danej powieści (jeden z nich również załapał się na zdjęcie nr 2).

O 13.00 odbył się Zjazd Blogerów, który niestety okazał się wielkim nieporozumieniem. Miłym gestem ze strony organizatorów było wręczenie nam upominków w postaci torby, lizaka i przypinki, ale cała reszta była dosyć żałosna. Najpierw totalny brak pomysłu na poprowadzenie spotkania, następnie nieobecność WSZYSTKICH laureatów eBuki. Kiedy do głosu doszli blogerzy zaczęła się kłótnia, do której po chwili dołączyli również reprezentanci wydawnictw... Słabo to wyglądało. Na szczęście szczęśliwa ręka Gosiarelli, która wylosowała mnie w loterii, umiliła mi to spotkanie! I tu podziękowania dla Waniliowej za owacje i sztuczny hałas, który zrobiła, haha :D

Spotkanie miało jeszcze jedną dobrą stronę - spotkałam się z kilkoma blogerkami. Niektóre z dziewczyn widziałam po raz pierwszy, część poznałam na zeszłorocznych targach książki. 

Po spotkaniu jeszcze trochę pochodziłam po hali, chociaż naprawdę nie było to łatwe, a z całą pewnością bardzo męczące... Odwiedziłam stoiska swoich ulubionych wydawnictw: MG, SQN, Naszej Księgarni i kilku innych. 

O 15.00 odbyło się spotkanie z C.J. Daugherty, autorką serii Wybrani. Zrobiła na mnie bardzo pozytywne wrażenie, ciągle się śmiała i machała do czytelników. Niestety nie udało mi się zdobyć jej podpisu (chociaż próbowałam przed spotkaniem - dowód na zdjęciu), bo pracownicy wydawnictwa Otwartego nie mogli ogarnąć ogromnej kolejki, a potem przenieśli cały event w zupełnie inne miejsce.  Mnie i pewnie wielu innym osobom zabrakło już i nerwów i czasu.

Na sam koniec, zdenerwowana brakiem autografu od C.J. i zachowaniem pracowników Otwartego, poszłam do stoiska Dreamsów i na szczęście dobyłam podpis od Leonardo Patrignaniego. Który swoją drogą okazał się bardzo fajnym człowiekiem ;) Żałuję, że nie mam z nim zdjęcia!

Za umilanie czasu na targach dziękuję Amelii i Aniołkowi, którego na początku nie poznałam, mimo że widziałyśmy się rok temu! Aaaaaa, przepraszam Little, do tej pory mi głupio! :D Mam nadzieję, że wybaczasz, ale to przez tę grzywkę i zamieszanie, które akurat miało miejsce! :D

A brak podpisu od C.J. odrobinkę zrekompensowało mi takie oto powiadomienie na Twitterze... Ciekawe czy zrozumiała, co napisałam :D

Nie obyło się bez kilku zgrzytów organizacyjnych, ale podsumowując cały dzień - zdecydowanie było warto. Szkoda tylko, że do tak wielu autorów nie mogłam lub nie miałam czasu się dostać... W przyszłym roku zdecydowanie muszę lepiej rozplanować czas, a najlepiej odwiedzić targi w inny dzień niż sobota. 

Jeszcze tylko rzut oka na moje zdobycze książkowe z targów. Zakładek nie ma, bo wszystkie gdzieś się przede mną pochowały. Teraz, oglądając relację innych, zastanawiam się skąd ci wszyscy ludzie wzięli tyle ładnych zakładek, skoro ja nie widziałam żadnych, z wyjątkiem tych, które złapała dla mnie Gosiarella ;* Nie nadaję się do buszowania po stoiskach, kiedy są takie tłumy dookoła :D

Na samym początku muszę zaznaczyć, że Dumy i uprzedzenia Jane Austen nie czytałam. Jest to istotne, bowiem z tego właśnie powodu do książki Jo Baker podchodziłam bez większych oczekiwań, czy też obaw o odcinanie kuponów od sukcesu tak znanej powieści. Wariacja Baker na temat tego, co działo się ze służbą państwa Bennet była dla mnie nowością, chociaż co nieco o bohaterach Dumy i uprzedzenia wiem, bo ciężko się człowiekowi uchować w takiej niewiedzy, kiedy co rusz powstaje kolejna ekranizacja tej historii.

Mogę się tylko domyślać jak wiele Dworek Longbourn ma wspólnego z najsłynniejszą powieścią Jane Austen. Tutaj jednak poznajemy znaną historię od innej strony – to służba państwa Bennet jest najważniejszym elementem książki Jo Baker. Dzięki temu zabiegowi, czytelnik ma szansę poznać obowiązki i hierarchię panującą w tej grupie społecznej, co samo w sobie jest interesujące, bo rzeczywiście – zwykle akcja skupia się na tzw. wyższych sferach. Dla mnie najciekawszy okazał się wątek miłosny pomiędzy pokojówką Sarą a Jamesem, co zresztą było głównym elementem fabuły.

Dworek Longbourn to dobra powieść, utrzymana w klimacie epoki, ale jednak bardziej przystępna pod względem języka i konstrukcji zdań. Widać, że książka pisana jest przez współczesną autorkę, co w tym wypadku okazało się zaletą. Łatwiej po prostu przyswoić sobie taki język, aniżeli ten typowo austenowski, z którym ja osobiście mam ogromny problem, o czym już kilka razy wspominałam. Sama historia nie jest porywająca, ale też nie nudzi. Przeciwnie - zgrabnie, choć niespiesznie przedstawia losy tych postaci, które w powieści Jane Austen stanowiły tylko niezbędne tło dla perypetii panienek Jane, Lizzie, Mary, Kitty oraz Lidii. Coś jednak Baker ma wspólnego z angielską pisarką, bo mimo tego, że Dworek Longbourn czytało mi się znacznie lepiej niż twórczość Austen, to też nie do końca mogłam się wciągnąć w treść. Pojawił się więc w moim przypadku ten sam problem, tylko że na znacznie mniejszą skalę, co według mnie wynika właśnie z różnic czasowych, w których powstawały obie książki. Myślę jednak, że każdy miłośnik twórczości prozy Jane Austen odnajdzie się również w tej powieści, która może okazać się ciekawym dopełnieniem znanej już historii.

Książka Jo Baker nie jest może specjalnie odkrywcza, ale na pewno stanowi przyjemną odskocznię od dnia codziennego. Żadna tam ambitna literatura – ot, dobra rozrywka na kilka wieczorów. Przepiękna okładka i równie ładna wyklejka wewnątrz książki to przyjemny dla oka dodatek, który sprawia, że Dworek Longbourn doskonale prezentuje się na półce.

Jo Baker, "Dworek Longbourn", Czwarta Strona, Poznań 2014, s. 392

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu Czwarta Strona.

Z uwagi na to, że uzależniłam się ostatnio od pewnego soundtracku... i trochę też dlatego, że brakuje mi czasu na czytanie, postanowiłam podzielić się z Wami moimi ulubionymi ścieżkami dźwiękowymi. To nie tak, że zwracam jakąś szczególną uwagę na muzykę w filmie, bo powiedzmy, że nie po to oglądam film, ale jest kilka takich przypadków, gdzie soundtrack jest po prostu NIE-SA-MO-WI-TY i film bez niego nie byłby już tym samym filmem.

NO. 10 THE FAULT IN OUR STARS

NO. 9 REQUIEM FOR A DREAM

NO. 8 PIRACI Z KARAIBÓW

NO. 7 UPROWADZENIE AGATY
 

Nie znalazłam całego soundtracku, ale muzyka Seweryna Krajewskiego jest po prostu bezkonkurencyjna.

NO. 6 IF I STAY

NO. 5 AMELIA

NO. 4 ONCE

NO. 3 LES MISERABLES

NO. 2 BEGIN AGAIN


To właśnie ten soundtrack, od którego ostatnio nie mogę się oderwać. Uwielbiam taki typ muzyki, jaką gra tutaj Keira Knightley, moim faworytem jest piosenka Like a fool.

NO. 1 PHANTOM OF THE OPERA


Najpiękniejszy z najpiękniejszych. Nadal zachwyca. Co prawda Sarah Brightman nie jest moją ulubioną Christine (Sierra Boggess!!!!), ale tylko taki soundtrack znalazłam na yt.

Najnowsze regularne wydanie English Matters zawiera 11 artykułów z ośmiu różnych działów. Magazyn standardowo otwiera dział This and That, w którym znajdziemy informacje o specyficznych zaburzeniach językowych oraz o bardzo dziwnym człowieku z Japonii, który wynalazł mnóstwo równie dziwnych przedmiotów.

People and Lifestyle zawiera artykuł poświęcony Bruno Marsowi razem z znaną już lekcją Anny Rozmus na podstawie jednej z jego piosenek. Znajdziemy tu również artykuł The Gift of Thrift oraz More than Shoes. Pierwszy dotyczy oszczędzania pieniędzy, a drugi jest powiązany z modą i przedstawia krótką historię szpilek. Wbrew pozorom całkiem interesujący, choć króciutki tekst.

Dział Culture oferuje tylko jeden artykuł, ale chyba najciekawszy ze wszystkich. The Secret of Immortality to wywiad z Hazel Jones - miłośniczką Jane Austen i zarazem ekspertką w tej dziedzinie. Wywiad przeprowadzony przez Katarzynę Szpotakowską skupia się na twórczości brytyjskiej pisarki, więc na pewno zainteresuje każdego mola książkowego.

A Battle of Words z działu Language to bardzo interesujący artykuł, dotyczący wolności słowa.
Znajdziemy tu też tekst zachęcający do korzystania z aplikacji Vocabla, służącej do nauki słownictwa.

Jeśli chodzi o dział Travel, to tym razem mamy szansę bliżej przyjrzeć się angielskiej miejscowości Bath. Ma ona związek z powieściami Jane Austen i kilku innych brytyjskich twórców, musi zatem być w tym mieście coś inspirującego. Może nie jest to oczywisty wybór na spędzenie urlopu, ale po przeczytaniu artykułu warto zastanowić się nad zwiedzeniem Bath. 

Następny dział to chyba jakaś nowość w magazynach English Matters, bo nie pamiętam, aby poprzednie numery zawierały Conversation Matters. Artykuł zatytułowany Looking for a Flat jest przykładem rozmowy dotyczącej wynajmu mieszkania.

Na koniec dział Leisure zgłębia tajniki zumby. Ja akurat fanką fitnessu nie jestem, ale wiem, że mnóstwo ludzi, w tym co najmniej połowa moich znajomych, obecnie szaleje na punkcie tej formy aktywności fizycznej. Może i wśród Was są jacyś fani zumby? Jeśli tak, to ten artykuł z pewnością przypadnie Wam do gustu. 

Ogólnie magazyny English Matters bardzo lubię, choć raczej ze względu na interesującą tematykę większości artykułów niż naukę. Dla mnie jest to zdecydowanie za niski poziom, a jednak potrafię w nich odnaleźć coś ciekawego dla siebie. Mam tylko zastrzeżenia do tłumaczonych słówek - w Business English Magazine wszystkie są numerowane, co bardzo ułatwia odszukanie danego słowa na liście. Tutaj niestety tego brakuje, a szkoda, bo jest to drobna, a jednak bardzo przydatna sprawa.

Magazyn przeczytałam dzięki uprzejmości wydawnictwa Colorful Media.

Zbiór niedokończonych opowieści Charlotte Brontë od początku wydał mi się szalenie intrygujący, rodząc w głowie tysiące pytań. Dlaczego autorka ich nie dokończyła? Czy przeszkodziła jej w tym śmierć, brak natchnienia, niechęć? Czy celowo zaniechała pracy nad nimi? Z jednej strony chciałoby się poznać odpowiedzi na te pytania jak i ciąg dalszy rozpoczętych historii, z drugiej ta niepewność pobudza wyobraźnię czytelnika i czyni ze zwykłej książki rzecz absolutnie fascynującą.

Niedokończone opowieści składają się z czterech tekstów. Ashworth to pierwsza i zarazem najdłuższa opowieść w tym zbiorze. I choć to właśnie w nią najbardziej można było się wciągnąć z uwagi na długość i mnogość szczegółów, to paradoksalnie mnie podobała się najmniej. Kolejne opowiadanie, zatytułowane Emma było dużo krótsze, a jednak daleko bardziej intrygujące. Historia rozpieszczonej panienki Fitzgibbon, która została porzucona z niewiadomych przyczyn, mogłaby okazać się naprawdę wzruszającą powieścią. Żałuję, że nigdy nie poznam jej dalszego ciągu, ani tajemnicy dotyczącej tożsamości dziewczynki. Trzecia opowieść dotyczy młodego małżeństwa – państwa Moore. Ze wszystkich zawartych w tym zbiorze historii, ta najwięcej ma w sobie humoru, jednak to ostatnia historia zapowiadała się według mnie najciekawiej. Przede wszystkim – kim jest narrator, który mówi o sobie zagadkami i sugeruje nieludzką naturę? Mamy tu zalążek fantastyki, ale Historia Williego Ellina to przede wszystkim smutne życie chłopca, katowanego przez własnego brata. Jest to najbardziej mroczna i tajemnicza ze wszystkich opowieści i to ona pozostawiła we mnie największy niedosyt.

Długo nie wiedziałam, co o tej książce napisać. Codziennie otwierałam Worda i stawałam przed tym samym problemem – biała strona i nieustannie migający kursor. Fakt, że historie nie zostały dokończone jest ogromnie irytujący, to jasne. To jak czytać dobrą książkę i nigdy nie poznać jej zakończenia. Pytania, które stawiamy sobie przed lekturą urastają do niebotycznej rangi, a świadomość, że nigdy nie poznamy na nie stuprocentowej odpowiedzi – chyba, że sama Charlotte wstanie z grobu i raczy nam na nie odpowiedzieć – będzie uwierać w czytelniczą duszę przez bardzo długi czas. Ale z drugiej strony te pytania o powód niedokończenia owych opowieści i o ich ewentualny ciąg dalszy, nadają tej książce niesamowitego klimatu. Nie wszystkie fragmenty podobały mi się jednakowo – Ashworth trochę mnie wynudziło, z kolei Emmę czy Historię Williego Ellina mogłabym czytać bez końca. Ale tak naprawdę ciężko ocenić, bo przecież każda z tych historii mogła się rozwinąć w innym kierunku, mogły okazać się niewyobrażalnie dobrymi, pełnowymiarowymi powieściami, bo wszystkie mają w sobie ogromny potencjał. Właściwie, znając pozostałe książki Charlotte, za pewnik można przyjąć, że gdyby udało jej się dokończyć rozpoczęte opowieści, byłyby one nie gorsze niż Jane Eyre, Shirley czy Villette.

Niedokończone opowieści sprawdzą się świetne, jako uzupełnienie twórczości Charlotte Brontë. Są naprawdę dobre, ale nie polecam ich na początek – z jakiegoś powodu pozostały niedokończone, więc nie pokazują w pełni ogromnego talentu autorki, który można dostrzec w innych jej powieściach. Nadal jednak pozostaje to literatura najwyższych lotów, której nie brak pięknego języka i niedającego się podrobić stylu, charakterystycznego tylko dla słynnych sióstr.

 
Charlotte Brontë, "Niedokończone opowieści", MG, Kraków 2014, s. 239

Za możliwość przeczytania książki dziękuję wydawnictwu MG.

Nie wiem czego się spodziewałam sięgając po Księgę stylu Coco Chanel. Zwykle wszelkie około poradnikowe pozycje omijam szerokim łukiem, ale jak sroka skusiłam się na błyszczące nazwisko projektantki, którą szanuję za odważne zmiany w damskiej modzie w czasach niekoniecznie temu sprzyjających. I niestety po raz kolejny dostałam słoną nauczkę.

Niezupełnie załapałam ideę tej książki. Miała być inspirującą lekcją na temat pasji, pieniędzy, stylu, kobiecości i wielu innych ciekawych rzeczy. Ja tego nie odnalazłam. Owszem, Karbo porusza sporą część z tych kwestii, jednak tylko przez pryzmat życia Coco Chanel, więc sama autorka nic nowego, ani tym bardziej inspirującego do swojej książki nie wniosła. Jaki więc był cel jej stworzenia? Nie wiem co autorka chciała w swojej książce przekazać, bo od siebie dodawała jedynie „sarkastyczne” komentarze i anegdotki o poszukiwaniu idealnego żakietu od Chanel-Chanel.

Byłam szczerze zaskoczona, kiedy z notki biograficznej dowiedziałam się, że Karen Karbo jest laureatką licznych nagród oraz felietonistką prestiżowych magazynów dotyczących mody. Może to kwestia przekładu, ale naprawdę przeciętny język, kiepskie żarty i zagubiony koncept na książkę raczej nie wskazują na tak zdolnego pisarza. Że nie wspomnę o ostatnim rozdziale tej publikacji, o sugestywnym podtytule Biblia stylu Coco Chanel. Szczyt grafomanii - stylizowanie języka na biblijny było zdecydowanie chybionym pomysłem! Niestety Karen Karbo nie popisała się talentem, ani też bystrością czy wnikliwą obserwacją. Ani to zabawne, ani odkrywcze. Po prostu zebrała do kupy wybrane fragmenty z życia słynnej projektantki (i to akurat jest ta interesująca część książki) i połączyła je z trochę bezsensownymi dygresjami, które chyba miały być zabawnym dodatkiem. Nie wyszło. Za to można pochwalić wydanie książki, bo jest naprawdę ładne. Mały format niby nijak ma się do tej „księgi” w tytule, ale piękne grafiki i wypowiedzi Coco Chanel na początku każdego rozdziału dobrze komponują się z treścią. Mnie najbardziej do gustu przypadł cytat rozpoczynający rozdział o tytule O tym, jak być nieustraszoną.

„Najodważniejszym ze wszystkich czynów nadal jest samodzielne myślenie. Na głos.”

Jeśli w ogóle można mówić o tym, że tę książkę warto przeczytać, to tylko ze względu na wątki biograficzne Coco. Mniej więcej znam jej historię, a mimo to z niesłabnącym zaciekawieniem czytałam o życiu tej, która mimo wielu wad i życiowych pomyłek (do których z pewnością należały romanse z nazistami) uwolniła kobiety z gorsetów i przywróciła im możliwość oddychania, stawiając je niemal na równi z mężczyznami.

Karen Karbo, "Księga stylu Coco Chanel. Jak stać się elegancką kobietą z klasą", Wydawnictwo Literackie, Kraków 2014, s. 263

Za możliwość przeczytania książki dziękuję Wydawnictwu Literackiemu.

Jak zwykle spóźniam się z zapowiedziami, ale to już chyba u mnie norma, że publikuję je w połowie miesiąca. Nie miałam pojęcia, że pod względem nowości wydawniczych październik zapowiada się równie obiecująco, co wrzesień. Poniżej zaprezentowałam książki, które najbardziej zwróciły moją uwagę w tym miesiącu. Grafiki i opisy pochodzą ze strony Lubimy Czytać.

Autor: Mark Helprin

Tytuł: Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety

Wydawnictwo: Otwarte

Data premiery: 8 października 2014

O tym jak kawa - „siła nieczysta” - ma wpływ na życie ekscentrycznego Amerykanina.

Oscar Progresso siada codziennie w ogrodzie na szczycie góry (uzbrojony w walthera P88, z którym się nie rozstaje), spogląda na Rio de Janeiro i spisuje swoje wspomnienia, po czym skrzętnie upycha je w mrówkoszczelnej kasecie. To, co przeżył, wydaje się nieprawdopodobne: zabójstwo w obronie własnej, pobyt w szpitalu psychiatrycznym, małżeństwo z cudowną milionerką, rozwód z okrutną milionerką, obrabowanie największego banku na świecie, dwukrotne zestrzelenie przez Luftwaffe, rozmowy z papieżem w stylu: „cześć, właśnie się do ciebie wybieraliśmy”, oświadczyny po pięciu minutach znajomości i ślub z trzykrotnie młodszą Brazylijką... Aż trudno uwierzyć, że największy wpływ na życie tego ekscentrycznego Amerykanina miała... kawa, „siła nieczysta”, z którą obsesyjnie walczy.

Helprin funduje czytelnikom chwile intelektualnej rozrywki na najwyższym poziomie – krytyczne spojrzenie na wiek XX, zabawę słowem i obłędnego bohatera. „Pamiętnik z mrówkoszczelnej kasety” jest kpiarski i wzruszający, nostalgiczny i krzepiący, dramatyczny i arcyzabawny – to powieść, od której trudno się oderwać. 

___________________________________________________________________

Autor: Ewa Stachniak

Tytuł: Cesarzowa nocy.Historia Katarzyny Wielkiej

Wydawnictwo: Między słowami

Data premiery: 6 października 2014

Niezapomniana opowieść, ukazująca nieznane, prywatne oblicze jednej z najpotężniejszych władczyń w dziejach
Kiedy młodziutka księżniczka Katarzyna przybyła na cesarski dwór, by poślubić przyszłego cara Piotra III, jej życie przestało należeć tylko do niej. Jej nieszczęśliwe małżeństwo było niewyczerpanym tematem dworskich plotek, a gdy szła pałacowymi korytarzami setki par oczu usiłowały przeniknąć jej suknię i odgadnąć, czy wreszcie udało jej się zajść w ciążę, by dać Rosji upragnionego następcę tronu.

Jako caryca szybko nauczyła się ukrywać wszystkie radości i smutki, bo każda słabość mogła zostać wykorzystana przez przeciwników w politycznej grze. Mimo to Katarzyna pozostała kobietą z krwi i kości, pełną zwyczajnych trosk, marzeń i namiętności.
Jak udawało jej się dokonać trudnych wyborów pomiędzy głosem serca a racją stanu? Czy władza i korona były dla niej ważniejsze niż rodzina i miłość?

___________________________________________________________________

Autor: Jodi Picoult

Tytuł: Już czas

Wydawnictwo: Prószyński i S-ka

Data premiery: 21 października 2014

Od ponad dziesięciu lat Jenny Metcalf nie może przestać myśleć o swojej matce, Alice, która zaginęła w tajemniczych okolicznościach. Jenny nie chce uwierzyć, że została porzucona, więc uparcie tropi matkę w Internecie i przegląda jej stare pamiętniki. Alice była badaczką słoni i pisała głównie o nich, ale Jenny ma nadzieję, że zapiski kryją wskazówki co do miejsca pobytu matki.

Niestrudzona w poszukiwaniach, zyskuje dwoje nieoczekiwanych sprzymierzeńców. Pierwszym jest Serenity Jones, jasnowidzka, która wsławiła się odnajdywaniem zaginionych osób – a następnie zwątpiła w swój dar. Drugi to Virgil Stanhope, zgryźliwy prywatny detektyw, który niegdyś prowadził sprawę zaginięcia Alice oraz dziwnej, być może powiązanej z nim śmierci jednego z jej współpracowników. I gdy wspólnymi siłami dążą do odkrycia prawdy, uświadamiają sobie, że zadając trudne pytania, staną w obliczu jeszcze trudniejszych odpowiedzi.

Czy więź łącząca matkę i córkę może być silniejsza niż śmierć? Czy świat, który poznajemy za pomocą zmysłów, to jedyna rzeczywistość, jakiej możemy doświadczyć?

___________________________________________________________________

Lata 60. XIX wieku, Nowa Zelandia. Na wyspie wybucha gorączka złota. Szkot Walter Moody to jeden z tych śmiałków, którzy przybywają do miasta Hokitika skuszeni wizją bogactwa. Tuż po zejściu na ląd jest świadkiem dziwnego zgromadzenia. Dwunastu mężczyzn spotyka się w tajemnicy w palarni jednego z hoteli, by przedyskutować sprawę serii niewyjaśnionych zdarzeń. Kilka dni wcześniej bez śladu zaginął pewien młody bogacz, który zamieniał w złoto wszystko, czego się tknął. Na drodze prowadzącej do Hokitika znaleziono nieprzytomną prostytutkę, która próbowała odebrać sobie życie. A w chacie poszukiwacza złota, który zapił się na śmierć, niespodziewanie znaleziono wielką fortunę...

Wkrótce okaże się, że losy wszystkich mężczyzn, biorących udział w sekretnej naradzie, są ze sobą w dziwny sposób powiązane. Każdy z nich ma swoją opowieść, swoje grzechy i sekrety. Każdy z nich przybył do Nowej Zelandii z innego zakątka globu, aby zdobyć fortunę. Złoto jednak ma to do siebie, że zawsze jest go za mało.

___________________________________________________________________

Autor: Marti Perarnau

Tytuł: Herr Guardiola. Projekt Bayern Manchium

Wydawnictwo: Rebis

Data premiery: 7 października 2014

Drobiazgowa kronika pracy Pepa Guardioli w Bayernie Monachium - sukcesy, problemy i sekrety jego nowej drużyny. Autor miał dostęp do legendarnego katalońskiego trenera - a także do szatni i piłkarzy - od chwili ogłoszenia jego transferu, dzięki czemu dostajemy szczegółowe sprawozdanie z pracy Guardioli, poznajemy jego obsesję na punkcie strategii i jego upór w dążeniu do doskonałości. To dokładny zapis wszystkiego, co wydarzyło się wewnątrz Bayernu Monachium w trakcie sezonu 2013/14, podczas którego drużyna zdobyła m.in. mistrzostwo Niemiec, Superpuchar Europy i klubowe mistrzostwa świata.
___________________________________________________________________

Autor:  Matthew Quick

Tytuł: Wybacz mi, Leonardzie

Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive

Data premiery: 8 października 2014

Leonard Peacock kończy osiemnaście lat. Z tej okazji szykuje prezenty dla przyjaciół, goli głowę na łyso i zabiera do szkoły pistolet… Tego dnia zamierza rozliczyć się z przeszłością i dorosłymi, którzy go nie rozumieją. W świecie Leonarda nie ma miejsca na kompromisy, wszystko jest albo czarne, albo białe. Jak w starych filmach z Humphreyem Bogartem... Pif-paf!
„Wybacz mi, Leonardzie” to jedna z trzech powieści młodzieżowych Matthew Quicka. To książka o szukaniu zrozumienia i buncie przeciwko zasadom, którymi kierują się dorośli. 

___________________________________________________________________

 

Autor: Matthew Quick

Tytuł: Prawie jak gwiazda rocka

Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive

Data premiery: 8 października 2014

Siedemnastoletnia Amber Appleton mieszka w szkolnym autobusie z matką i psem. Traci grunt pod nogami, ale nie nadzieję. Należy do Federacji Fantastycznych Fanatyków Franksa, trenuje Chrystusowe Diwy z Korei i toczy zaciętą walkę z Joan Sędziwą. Myśli pozytywnie i zaraża innych swoją energią. Jest prawie jak gwiazda rocka. Bez kitu!

„Prawie jak gwiazda rocka”, to jedna z trzech powieści młodzieżowych Matthew Quicka. To książka o szybkim dorastaniu i sile optymizmu, który jest uniwersalnym lekarstwem na życiowe trudności. 

___________________________________________________________________

 

Autor: C.J. Daugherty

Tytuł: Zbuntowani

Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive

Data premiery: 22 października 2014

Po ataku Nathaniela szkoła staje się miejscem paranoicznym – jest w niej więcej strażników niż uczniów. Ceną za bezpieczeństwo podopiecznych jest ich wolność.
Zdesperowana Allie zrobi wszystko, by powstrzymać podstępnego wroga. Zgadza się nawet na udział w niebezpiecznych nocnych misjach zorganizowanych przez Lucindę. Carter i Sylvain są gotowi walczyć u jej boku. Obaj ją kochają, lecz dziewczyna musi podjąć jedną z najważniejszych decyzji w swoim życiu. Żaden z nich nie będzie czekać wiecznie. ___________________________________________________________________

Autor: Rick Yancey

Tytuł: Piąta fala. Bezkresne morze

Wydawnictwo: Otwarte/Moondrive

Data premiery: 8 października 2014

Ci, którym udało się przeżyć kolejne fale inwazji Obcych, zrozumieli, że by przeżyć w nowej rzeczywistości, nikomu nie można ufać. Konflikt dwóch cywilizacji wkracza na zupełnie inny poziom. Ocaleć może tylko jedna ze stron. Dlaczego bezcieleśni Obcy chcą wymazać z powierzchni Ziemi ostatnie ślady ludzkiej cywilizacji? Jak Cassie i jej przyjaciele zamierzają przetrwać okrutną zimę i czy uda im się znaleźć sposób na pozbycie się najeźdźców?

Autor: Moira Young

Tytuł: Dzikie serce

Wydawnictwo: Egmont

Data premiery: 8 października 2014

Saba była pewna, że po tym, jak uratowała brata z rąk porywaczy, jej świat wróci do normy. Że wraz z rodzeństwem będzie prowadzić spokojne życie i że znów spotka ukochanego Jacka. Ale potężny wróg rośnie w siłę. A Jack chyba wcale nie jest tym, za kogo się podaje…

 Nie bez powodu tytułuję ten post wierszem Kazimierza Przerwy-Tetmajera. Należy on do moich ulubionych poetów polskich, a jego liryki tatrzańskie praktycznie nie opuszczały mojej głowy podczas wędrówki po górach. A potem odwiedziliśmy Stary Cmentarz na Peksowym Brzyzku w Zakopanem...

Następnie zwiedziliśmy miasto, bo pogoda nie sprzyjała górskim wędrówkom.

Jako totalni amatorzy, na początek górskich wędrówek wybraliśmy sobie stosunkowo krótkie, acz strome podejście na Nosal (1206 m. n.p.m).

Stamtąd przeszliśmy Doliną Olczyską na kolejny szczyt - Wielki Kopieniec (1328 m. n.p.m).

Obowiązkowym punktem był Kasprowy Wierch (1987 m. n.p.m.), na który wjechaliśmy kolejką, ale następnym razem w planach jest samodzielne wejście.

Ostatniego dnia pobytu wybraliśmy się nad Morskie Oko oraz nad Czarny Staw pod Rysami. Polecam szczególnie ten drugi - widoki naprawdę niesamowite!