Powiedzieć, że popkultura wypaczyła obraz rdzennych mieszkańców Ameryki Północnej to nic nie powiedzieć. Nie trzeba przecież nikomu przypominać Pocahontas w wersji Disneyowskiej - bardzo dobrej, ale jednocześnie zupełnie nieprawdziwej. Maciej Jarkowiec postanowił wyruszyć w podróż do USA i opowiedzieć swoim czytelnikom prawdziwą historię Dzikiego Zachodu.

Osią tej książki jest biografia Russella Meansa, Indianina z plemienia Lakotów, działacza na rzecz praw rdzennych mieszkańców Ameryki, polityka i aktora. To wokół jego życia Jarkowiec buduje swoją historię i przybliża losy Indian od końca XIX wieku do współczesności. Pisze o wysiedleniach i ludobójstwach, wywleka zbrodnie, o których Stany Zjednoczone wolałyby zapomnieć oraz rozmawia z potomkami wielkich wodzów indiańskich. Do tego co jakiś czas pojawiają się fotografie uzupełniające treść, a wklejki w tej książce stanowią mapy rezerwatów. Na końcu znajduje się także kalendarium, które pozwala usystematyzować wiedzę.

Autor podejmuje ciekawy, a jednocześnie brutalny temat, o którym w Europie zdaje się nikt nie myśleć. Oby książki takie jak ta miały wpływ na poprawę sytuacji nie tylko Indian, ale ludzi w ogóle. Reportaż, choć trudny to bardzo przystępnie napisany, ważny i do przemyślenia. Obala mit utopijnych Stanów Zjednoczonych (choć z drugiej strony czy dziś ktoś jeszcze w niego wierzy?) i otwiera oczy na tytułową prawdziwą historię Dzikiego Zachodu, przywracając godność tym, których niewielu chce słuchać.

Wysiedlenia Indian prowadzone były pod hasłem chęci ich ucywilizowania i przystosowania do współczesności. Po przeczytaniu książki Jarkowca nasuwa się pytanie: Kto w tej historii był prawdziwym dzikusem? 

Maciej Jarkowiec, „Powrócę jako piorun”, Agora, Warszawa 2018, s. 328

Recenzja powstała we współpracy z wydawnictwem Agora.

Gdy tylko na rynku wydawniczym pojawia się jakaś książka na temat lotnictwa, prędzej czy później wpada w moje ręce. Olga Kuczyńska to stewardessa i blogerka, która zaczęła swoją karierę w tej branży jako dziewiętnastolatka. Najpierw pracowała dla Ryanaira i wtedy właśnie trafiłam na jej bloga. Później przeniosła się na Półwysep Arabski, by pracować dla narodowych linii Omanu, a obecnie można ją spotkać na pokładzie samolotów należących do floty LOT-u.

Olga to dziewczyna z ogromną pasją do lotnictwa, o czym można przekonać się czytając jej wpisy na Facebooku. O tej pracy marzyła od dziecka, a kiedy w końcu spełniła swoje marzenie, postanowiła dzielić się swoimi doświadczeniami z innymi. Gdy tylko usłyszałam, że wydaje książkę i to za pośrednictwem National Geographic (!) miałam mieszane uczucia. Z jednej strony nie mogłam się doczekać, bo bardzo brakowało mi takiej książki, z drugiej - z całą sympatią do autorki - najlepszą pisarką to ona nie jest. Cała nadzieja w korekcie, która na szczęście dała radę. Nie są to może literackie wyżyny, ale całość czyta się gładko i przyjemnie - trochę tak, jakby słuchało się opowieści dawno niewidzianej koleżanki.

Życie Stewardesy to historia nie tylko pracy na pokładzie, ale przede wszystkim samej autorki. O tym jak zrodziła się w niej pasja do lotnictwa, jak ciężką drogę musiała pokonać by znaleźć się w miejscu, w którym jest obecnie i o uporze, który nie pozwolił jej się poddać, gdy nie dostała wymarzonej pracy za pierwszym razem. Olga szczegółowo opisuje proces rekrutacji do linii lotniczych, wielotygodniowe szkolenie i wreszcie plusy i minusy pracy jako personel pokładowy, wspomina też o życiu w kulturze tak innej od tej, do której jesteśmy przyzwyczajeni. Na pewno będzie to świetny wstęp do tematu dla osób, które również marzą o pracy jako stewardessa, a nie do końca wiedzą, czego się spodziewać, gdzie szukać ofert i jak zaaplikować.

Szkoda tylko, że zdjęcia nie zostały staranniej wyselekcjonowane. Często kompletnie mijają się z treścią danego rozdziału, jest też dużo zdjęć Olgi wykonanych podczas tej samej sesji, a co za tym idzie bardzo do siebie podobnych. Jedno czy dwa takie zdjęcia byłyby na pewno fajnym urozmaiceniem, jednak w takiej ilości są po prostu zbędne. Ale to na szczęście jedna z nielicznych wad tej książki. 

Muszę przyznać, że nie miałam wielkich oczekiwań względem tego tytułu, a Życie Stewardesy pozytywnie mnie zaskoczyło. Znalazłam tu sporo ciekawych informacji na temat tej pracy, jak i samej rekrutacji, a także dostałam pozytywnego kopa do działania. Kto wie, może za jakiś czas spotkamy się na pokładzie boeinga czy airbusa, a ja poproszę was o zapięcie pasów ;) Jeśli tylko tematyka was interesuje to polecam - widać, że Olga to dziewczyna z ogromną pasją i kilkuletnim doświadczeniem, którymi chętnie dzieli się ze swoimi czytelnikami, a niektórych też tą pasją zaraża.

Olga Kuczyńska, „Życie Stewardesy”, Burda NG Polska, Warszawa 2018, s. 304

PS Jakiś czas temu pisałam też o podobnej książce. Etat w chmurach znajdziecie tutaj. Jest to historia innej polskiej stewardessy, która swoją karierę rozpoczynała w arabskich liniach lotniczych. Jeśli zainteresowało was Życie Stewardesy, sprawdźcie też Etat w chmurach!

I wtedy przyszedł maj! Jeden z moich ulubionych miesięcy w tym roku przyszedł niestety razem ze śmiercią bliskiej mi osoby. Ale trzeba przecież jakoś żyć dalej i myśleć, że ci których kochamy nigdy nie odchodzą na zawsze. Mam nadzieję, że dla was majówka była weselsza i bardziej zaczytana, ale wracając jeszcze na chwilę do kwietnia... udało mi się przeczytać aż siedem książek. Może to zasługa odkurzenia Kindla, bo chyba coś w tym jest, że na czytniku czyta się szybciej. Jak myślicie?

Przeczytane w kwietniu: 

Kwiecień był naprawdę wyrównany jeśli chodzi o poziom przeczytanych książek, więc ciężko wybrać mi tę najlepszą. Na pewno warto przyjrzeć się Urodzonemu w Obozie nr 14, bo mimo że to inną książkę o Korei Północnej poleciłabym na początek, ta pokazuje okrucieństwo tamtejszych obozów pracy w naprawdę dosadny sposób. Najsłabsza była Papierowa księżniczka, ale i tak uważam, że nie zasłużyła na tak wielką krytykę, jaka na nią spadła. Typowy erotyk, nic ambitnego, ale też nic bardziej złego niż inne książki tego typu. Czytaliście którąś z tych książek?

W maju, mimo że Warszawskie Targi Książki powinny być gwarancją wielu interesujących nowości wydawniczych, ja znalazłam dla siebie tylko cztery książki. Może nie przyłożyłam się do szukania, więc jeśli wiecie coś na temat fajnych premier tego miesiąca, koniecznie dajcie mi znać w komentarzach! Jak dotąd upatrzyłam sobie te tytuły: 

                  

Jakub Małecki, bo totalnie zakochałam się w jego Rdzy i chociaż Dżozef to wznowienie, mam nadzieję, że będzie równie dobrą książką. Laleczki skazańców to nowość w serii amerykańskiej, książka opisująca system kary śmierci w Stanach Zjednoczonych. Brzmi to naprawdę interesująco, a wydawnictwo Czarne jest właściwie gwarancją dobrej lektury. Zerwa, chociaż wciąż nie przeczytałam Deniwelacji, ale chciałabym w końcu dokończyć tę pentalogię, o ile w międzyczasie autor nie zmieni zdania i nie dopisze kolejnej części. Królowe Mogadiszu to reportaż o Somalii, a właściwie o kobietach żyjących w tym kraju. Myślę, że więcej wyjaśniać nie trzeba, przeczytajcie po prostu opis na okładce tej książki. Myślę, że to warta poznania historia.

Dajcie znać co ciekawego wam udało się przeczytać przez ostatni miesiąc no i koniecznie napiszcie mi o ciekawych premierach na maj, których pewnie się nie doszukałam!