Ahoj, morska przygodo! Temperatura w Dubaju sięga obecnie prawie pięćdziesięciu stopni, więc pełna wartkiej akcji i przede wszystkim morskiej bryzy Córka króla piratów wydawała się idealnym wyborem na upalne popołudnie. Nie jestem chyba jedyną fanką Jacka Sparrowa i  Morgan Adams (Wyspa Piratów), która z chęcią wskoczyła na ten statek, żeby przekonać się czy załoga Tricii Levenseller przypomni nam o ulubionych morskich rozbójnikach. 

Alosa jest tytułową córką króla piratów, która dzięki surowemu wychowaniu poszczycić się może umiejętnościami lepszymi niż niejeden mężczyzna. Kiedy zostaje pojmana przez załogę Nocnego Wędrowca, jedyne o czym myśli ta siedemnastoletnia dziewczyna to wykonanie powierzonej jej przez ojca misji. Bezwzględny kapitan Draxen może być bowiem w posiadaniu kawałka mapy, która prowadzi do legendarnego skarbu ukrytego na Wyspie Syren. 

Powieść Levenseller stoi przede wszystkim silną kobiecą bohaterką. Mimo młodego wieku, Alosa ma ogromne doświadczenie w pirackim fachu, a jej umiejętności nie powstydziłby się żaden marynarz. Autorka wrzuciła swoją bohaterkę na notabene głęboką wodę, a ta poradziła sobie bez najmniejszego problemu w tym zdominowanym przez mężczyzn świecie. Chociaż czasem odnieść można wrażenie, że trochę zbyt łatwo przychodzi jej rozprawianie się z bandą piratów, Alosa to z całą pewnością ciekawie wykreowana postać, której daleko od tak popularnej w literaturze młodzieżowej panny w opałach, czekającej na ratunek. Choć i tutaj pojawia się książę z bajki gotowy przyjść z odsieczą, to raczej on tego ratunku będzie potrzebował. Relacja młodej piratki i pierwszego oficera Nocnego Wędrowca to również mocny punkt książki. Ich wzajemne docinki dodają Córce króla piratów warstwę humorystyczną, a rodzący się powoli romans sprawia, że właściwie nie wiemy już komu życzymy wygranej w tej walce, bo zwycięstwo jednej ze stron oznaczać będzie porażkę drugiej - stoją oni przecież po przeciwnych stronach barykady.

Wartka i pełna przygód akcja sprzyja szybkiemu czytaniu, ale sama objętość książki również nie stanowi wyzwania dla czytelnika. Trochę szkoda, bo jest to naprawdę prosta powieść ograniczająca opisy świata przedstawionego i emocje bohaterów do absolutnego minimum, ale dzięki temu na pewno trafi do młodszej młodzieży. Starsi czytelnicy raczej poczują niedosyt w tej kwestii. Pamiętacie jeszcze brawurowego Sage'a z Fałszywego księcia Jennifer A. Nielsen? To właśnie w takim klimacie utrzymana jest książka Tricii Levenseller. Czuć w niej jednak ducha morskiej przygody i właśnie to sprawiło, że spędziłam z nią naprawdę miły czas. Chociaż porównywanie Alosy do Jacka Sparrowa to spore nadużycie, jestem pewna, że książka trafi do osób, które pokochały piratów właśnie za sprawą słynnej roli Johnnego Deppa.

★★★★★★☆☆☆☆

Tricia Levenseller, „Córka króla piratów”, FILIA, Poznań 2019, s. 285

Na rynku wydawniczym sporo ostatnio pojawia się książek dotyczących medycyny, skierowanych do przeciętnego Kowalskiego, który swoją wiedzę w tym zakresie opiera na kilkunastu sezonach Chirurgów. Popyt na taką tematykę widać też zresztą w Polsce, choćby właśnie za sprawą seriali telewizyjnych czy książek takich jak Mali Bogowie Pawła Reszki. Dzisiaj jednak o Wielkiej Brytanii będzie mowa i o tamtejszej służbie zdrowia, która okazuje się dość przygnębiającą instytucją.

Sekretny dziennik młodego lekarza, bo tak brzmi podtytuł tej książki, jest w istocie zbiorem doświadczeń Adama Kaya, które spisywał na bieżąco od 2005 roku. Autor prowadzi nas przez kolejne szczeble lekarskiej kariery, które nieodłącznie wiążą się z nadgodzinami, nocnymi dyżurami, brakiem urlopów czy bezsennością. Swobodę wypowiedzi zapewnia mu fakt, że nie jest już praktykującym lekarzem i stracił prawo do wykonywania tego zawodu. Bez obaw może więc opowiadać o tym, o czym wielu jego kolegów po fachu wolałoby milczeć.

Książka pisana jest w formie pamiętnika i podzielona została na rozdziały dotyczące kolejnych etapów w karierze ginekologa położnika - od stażysty do starszego rezydenta. Kay posługuje się lekkim, swobodnym językiem, a wszelkie medyczne terminy tłumaczy w dość obszernych przypisach. Dużo jest też także humoru w opisywanych sytuacjach, ale to pozostaje kwestią gustu. Dla mnie większość żartów byłego lekarza nie była szczególnie zabawna, często wydawały mi się wymuszone i nie pasowały do ogólnego charakteru książki. Warto również zaznaczyć, że niektóre sytuacje były zabawne (choć kuriozalne) same w sobie i nie wymagały dodatkowego komentarza.

Mimo że Kay nie szczędzi czytelnikowi zabawnych anegdot, całość ma raczej gorzki wydźwięk. Będzie bolało ukazuje nie tylko uchybienia brytyjskiej służby zdrowia, ale również chroniczne zmęczenie lekarzy, którzy nierzadko dwukrotnie przekraczają dopuszczalny limit przepracowanych tygodniowo godzin ze względu na braki kadrowe. Autor często także podkreśla niewspółmierne do nakładu pracy zarobki czy brak życia osobistego ze względu na długie, często nieplanowane dyżury. Choć chyba nigdzie nie mówi tego wprost, krok po kroku nietrudno dojść do powodów jego decyzji o odejściu z zawodu.

Zupełnie nie jestem zdziwiona, że książka Kaya zyskała status bestsellera. Lekki i humorystyczny ton w połączeniu z kontrowersyjnym tematem to prosty sposób na to, żeby trafić do bardzo szerokiego grona odbiorców. Dla mnie jednak ta książka to za mało pod względem literackim, żebym mogła czuć się w pełni usatysfakcjonowana po lekturze. Może zabrzmi to odrobinę snobistycznie, ale jest po prostu zbyt prosta w swojej formie.